La première semaine

Inmiddels heb ik al een aantal ‘normale’ werkdagen gehad, en het wordt steeds duidelijker wat er eigenlijk van me verwacht wordt. De ‘Fiche de Poste’ die voor me geschreven was gaf al wel wat aanwijzingen, maar zoiets valt toch pas op z’n plek als je bezig bent. Ik ken nu ook alle leden van het team bij naam, wel zo handig voor de communicatie haha! Ze zijn allemaal erg geïnteresseerd in Nederland en in de werkwijze van UniPartners, onderwerp van gesprek aan de lunchtafel dus! Er werd ooit een pauze van 12-14 beschreven (zoals het de Fransen betaamt) maar uiteindelijk zijn we veel eerder klaar met eten, op tijd aan de bak dus! Op het moment help ik een beetje met allerlei taakjes, waarvan veel vertaalwerk en steeds meer hulp voor de projecten. Op zich wel oke, maar ik hoop dat er snel wat meer uitdagende klusjes op het programma staan! Gister was er een soort carrière beurs voor ondernemers op school en kreeg ik ‘vrij’ om de verschillende workshops en presentaties bij te wonen. M’n financiële termen in het Frans zijn weer bijgespijkerd en het was best interessant! De school bevindt zich trouwens midden in de heuvels (die ik steevast bergen noem, omdat ik ze in tegenstelling tot m’n collega’s wel hoog vind) dus het uitzicht is echt geweldig!

Afgelopen vrijdag ben ik de wedstrijd van Olympique de Marseille gaan kijken (ja, je leest het goed, voetbal) met m’n huisgenoot Gauthier, z’n vriendin Marion en twee vrienden van hen. Het zegt vast genoeg dat ik zowel de tegenstander als de uitslag niet kan herhalen ;-) Toen we aankwamen bij het café viel m’n mond open. Niks bijzonders aan het café, maar het grenst aan de zee, en de zonsondergang was echt mag-ni-fique! Die wil ik nog heel vaak gaan bekijken! Na de wedstrijd (gelukkig zaten Marion en ik met onze rug naar het scherm, lekker kletsen!) moest ik eraan geloven. Een van de lokale specialiteiten is hier namelijk niet canard (waar ik in Toulouse zoooo dol op was!) maar pastis. Gelukkig werd het verdund met water en de sterke anijs smaak wat verzacht met amandelsiroop, maar toen was het best lekker! Heel gezellig avondje!

M’n zonnige zaterdagochtend ben ik begonnen met een flinke hardlooproute langs het strand. Ik denk dat ik hier een winnend puntje heb gevonden voor Marseille ten opzichte van Toulouse. M’n route aan Canal de Brienne was niet mis, maar de helderblauwe zee met golven die op de rotsen slaan is tóch wel errug vet! Na m’n lunch ben ik het centrum van de stad in gegaan (daar had ik nog niks van gezien) en heb ik de hele middag rondgedwaald en van de stad en de zon genoten. Ook heb ik de eindeloze trappen naar de Notre Dame de la Garde getrotseerd waar ik een prachtig kaarsje aangestoken heb. Heel veel sterkte lieverds!

Ook de zonnige zondagochtend begon met hardlopen, dit keer in het gezelschap van m’n lieve huisgenootje Gwen. Omdat téveel sporten wel héél gezond is, zijn we ’s middags naar een Salon des Vins et de la Gastronomie Française geweest (kort gezegd: wijn en lekker eten proeven!). Een aantal klasgenoten van Gwen waren met ons mee, en als leerlingen van het Lycée Hôtelier wisten zij natuurlijk alles van de producten! Heel leuk dus! Naast de lekkere wijntjes en de Rocamadour kaasjes die ik best wel een beetje gemist had, heb ik ook wat nieuws ontdekt: Caillou! Een soort worst (maar dan met veel minder vet) waar je allerlei heerlijke smaakjes (van Jamaicaanse pepers tot truffel en van citroen tot rozemarijn) in kunt stoppen. Ik ben grooooot fan!

Verder ben ik bezig met het plannen van een aantal tripjes. Als het allemaal lukt, ben ik de komende maanden nog te vinden in Lyon, Aix-en-Provence, Cassis, en/of Toulouse! Hoop dat het allemaal lukt, zou ik heerlijk vinden! Dit weekend is het Carnaval de Marseille, misschien ga ik daar ‘ns een kijkje nemen, en verder wordt het hopelijk strand en biertjes/wijntjes met m’n huisgenoten, nu al zin in! Ook de Tinder-trend (of liever ‘tiendeur’ en français) is hier beland, hilarische vulling van lunchpauzes of bankzit/film-avondjes met m’n huisgenootjes! Ook LinkedIn wordt hier op een bijzondere manier uitgesproken, een soort van 'lienkedien' ofzo, keer wat anders dan de fantastische 'art dieskoent' of 'apuul' van m'n Marketing lessen in Toulouse. Genoeg gelachen, mijn accent in het Frans is waarschijnlijk ook erg grappig voor de rest :) Natuurlijk zijn er heel wat dingen die me eerst verbaasden maar nu bijna normaal geworden zijn in Frankrijk, zoals het geven van twee zoenen (de he-le dag), de (over het algemeen) goede kledingsmaak, de zeldzaamheid van lange en/of blonde mensen, de talrijke heerlijke apéros (wijntjes, kaas, worstjes, brood), het eten van nóg meer brood om je bord schoon te maken, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Gelukkig houden al deze dingen hun charme en zorgen ze ervoor dat ik me weer helemaal in Frankrijk voel!

Bisousss!